در حیطه علم روانشناسی رویکردهای درمانی متفاوتی وجود دارند که هریک با توجه به اهداف مورد نظر در حیطه های مختلف درمانی بکار گرفته می شوند. روان درمانی تحلیلی اولین رویکرد علم روانشناسی محسوب می شود که توسط زیگموند فروید و شاگردانش به صورت نظریه مطرح و بکار گرفته شده است و تا کنون نیز طرفداران خاص خود را دارد.

همکاران فعال در حیطه رواندرمانی با رویکرد تحلیلی گروهی از روانپزشکان هستند که پس از گذراندن دوره تخصص خود، دوره های تخصصی در زمینه رویکرد تحلیلی یا سایکوآنالیز را می گذرانند و در این حیطه فعالیت می کنند. همچنین همکاران روانشناس نیز روانشناسانی هستند از مقطع کارشناسی ارشد و یا دکترا که دوره های تخصصی مربوط به رویکرد تحلیلی را گذرانده اند. علاوه بر این آنها اغلب دوره های سوپرویژن تحت نظر اساتید این حوزه را گذرانده اند. 

در این رویکرد درمانگر ابتدا به مسائل کنونی که فرد را درگیر کرده و بررسی مشکلات روزمره را بررسی می کند، سپس با رجوع به دوران کودکی ریشه های مسائل درونی فرد یافت شده و با تکنیک های تخصصی درمانی آسیب های دروان کودکی او درمان شده و از لایه های عمیق درونی به لایه های بیرونی تر فرد رسیده تا مشکلات روزمره و مسائل کنونی او نیز برطرف خواهد شد. همچنین دراین درمان فرد آگاهی به مکانیزم های دفاعی خود و مقاومت های خود دربرابر تغییرات آگاهی پیدا کرده و نوعی بینش و خودآگاهی به روند عملکرد ذهن در این درمان اتفاق می افتد. این درمان به دلیل پروسه های عمیق و تحلیل آنها از درمانهای دیگر طولانی مدت تر خواهد بود. البته طول درمان با توجه به ظرفیت ایگوی افراد و نوع مشکل و همکاری خود فرد در طی جلسات، همگی می توانند در طولانی تر شدن روند کار تاثیرگذار باشند.

منبع : hirbodclinic